Impulsief als wij jonge mensen zijn, vertrokken wij met negen toekomstige piloten om 18:00 naar het Noorden. De route, vrijwel onbekend, zou ons leiden richting de welbekende Grand Canyon. Het plan was gecreëerd rond 15:00 uur en drie uur later begaven we ons in een geheel nieuw en spannend avontuur!
Met drie auto's maakten wij de snelwegen onveilig, de '101', '202' en nog vele andere wegen waaronder een stukje van route 66 moesten de druk van onze wielen ondervinden. Scheurend door de bergen en uitkijkend over het prachtige landschap kregen wij een heel ander beeld van het 'woestijn-achtige' Arizona.
Al snel kwamen wij op de smalle, mooie bergpaden die ons langs diepe ravijnen en valleien richting Flagstaff brachten. Flagstaff was ongeveer 3 uur rijden en eenmaal daar aangekomen zouden we even stoppen om de trouwe voertuigen te voeden en vervolgens zelf wat te eten, waarna de reis verder zou gaan richting Grand Canyon Village. In Grand Canyon Village hadden wij een hotelovernachting geboekt. Uiteindelijk hadden wij twee kamers voor acht mensen (en ja we waren toch echt met negen man!) Lekker krap dus in vier tweepersoonsbedden, maar als Hollander doe je alles om dat tientje in je zak te houden! 'Phantom Ranch' heette het hotel waar wij aanklopten rond één uur snachts...
Vlug doken wij allemaal onze bedjes in en de oogjes gingen, veel minder lang dan dat wij verdiend hadden, dicht.
----------------------------------------------------------------------
**ZOEM ZOEM ZOEM** **BLIEP BLIEP BLIEP** **BZZZZZZZZZZZZ** **PIEP PIEP PIEP**
----------------------------------------------------------------------
Om 04:30 ging de wekker, nee niet één wekker, alle wekkers! Heerlijke tijd om op te staan met het vooruitzicht naar een spectaculair úitzicht. Namelijk het rijzen van de zon hoog boven de contouren van de Grand Canyon... Na de ruwe ontwaking sprongen wij allen, zo fit en vrolijk als pasgeboren hoentjes in de auto, na een rit van ongeveer twintig minuten arriveerden wij op onze filmscene-achtige spottersplaats. Gelukkig was de zon nog niet op!
Slechts enkele tientallen minuten later was het zover... De zon kwam op! Helaas voor ons was er een slechtgehumeurde bovennatuurlijke macht die besloot dat wij de opkomst van onze gele gloeiende vriend niet zouden zien, een enorme wolk trok namelijk langs... Zelfs met deze 'tegenslag' was het een prachtige ervaring en hebben wij prachtige foto's kunnen schieten! Duidelijk de rit van ruim vijf uur waard dus!
Nadat we ongeveer een uur op de rotsen hadden genoten, besloten we verder te rijden. Een tour langs de scherpe randen van de Grand Canyon. Regelmatig werd er gestopt om wat mooie plaatjes te schieten en uiteraard om zelf te genieten van de wonderbaarlijke natuurpracht van Arizona.
Niets ten nadele van Westwoud, maar dit is toch even anders... De 'Colorado river'...
Deze prachtige rivier is voor nu even het einde, want de Starbucks waarvandaan ik mijn verhaal publiceer heeft besloten om dicht te gaan! Het is hier nu 21:30!
7 Juni echter, de dag dat wij de 'Roads' in Arizona aan het 'trippen' waren, is nog lang niet voorbij! Het was pas zeven uur 's morgens en wij waren nog lang niet uitgekeken of vermoeid! (Dat laatste is misschien een heel klein leugentje, maar slapen wordt overschat)
This story will be continued... Until then: 'I wish yah all blue skies an' safe landings!'
Hey Ben,
BeantwoordenVerwijderenLeuk joh, al je verhalen en foto's. Je hebt groot gelijk, dat je de 'omgeving' wat verkent. Terecht wacht je op iets anders, maar daar heb je helaas geen sturing in. Geniet er maar van. Het ga je goed. Doei, Linda en Koos.
Sjonge jonge, je kunt zo aan het werk als reisleider van een Amerika Tours specialist. Het is dat ik beter weet en weet waarop jullie wachten anders zou ik toch een heel ander beeld krijgen van een "zware pilotenopleiding". Maar het afzien moet nog komen, tot die tijd doe je er goed aan om, op een Koopmanachtige handelswijze, lekker te genieten en zeg maar uh "van de nood een deugd te maken".
BeantwoordenVerwijderenVeel plezier en ik hoop voor jullie spoedig een goede vlucht.
gr pap, mam, jojo en tommie