Burnin' up time...

              ~~ Tell me what you want to hear
                               Something that were like those years
                                     Sick of all the insincere
                                             So I'm gonna give all my secrets away ~~

September is alweer aangebroken... Het leven raast weer in zijn volle angstaanjagende snelheid aan ons voorbij, terwijl wij onszelf allemaal proberen vast te klampen en mee te gaan met de stroming zodat de dagen ons niet passeren. Om deze verschrikkelijk snelle maalstroom van tijd dan toch af en toe toch te benutten, wordt het weer eens tijd voor een ietwat educatiever en minder prentenboek-achtige blog, oftewel: het fototoestel heeft een rustperiode.

Nog enkele weken en dan ben ik klaar op het eerste toestel dat ik aan het vliegen ben, de Piper Archer. Heel leuk natuurlijk om op een ander toestel, de Diamond 40 te gaan vliegen, maar er moet ook iets voor ingeleverd worden. Op de Diamond hebben wij namelijk praktisch géén solovluchten meer, behoorlijk jammer aangezien dat nou juist de leukste vluchten zijn!

Op dit moment ben ik nog bezig met de voorbereiding voor mijn laatste check op de Archer, namelijk de 70-uurs check. Nog twee dual-vluchten en twee solo-vluchten en dan is het zover. Eén van die twee solo-vluchten is mijn 300NM. (Nautische Mijl) Hierbij is het de bedoeling dat je een afstand van meer dan 300NM vliegt. (goh!) Ter informatie: 1NM = 1.852 kilometer. Je gaat er dus op een goede, hoogstwaarschijnlijk, vrijdagmorgen op uit om even in je eentje ruim 500 kilometer te vliegen in aan jouw toevertrouwd vliegtuig. Deze grap kost je ongeveer vier uur, inclusief het drinken van smoothies, het eten van popcorn en het tanken van je vliegtuig op de bestemming. Je begrijpt dat ik hier al een tijdje naar uit kijk! =)

Morgen, donderdag 2 september, heb ik nog een dual vlucht. Waarschijnlijk even naar het Noorden om daar weer wat 'diversions' en 'engine failures' te oefenen. 

Bij een 'diversion' wordt er verwacht dat je een nieuwe route op je kaart kunt uitstippelen, de koers kunt achterhalen, de afstand meet, daaruit de tijd berekent die het zal duren om bij de bestemming aan te komen en vervolgens al deze factoren te monitoren en desnoods correcties toe te passen. Dit alles natuurlijk terwijl je het vliegtuig onder controle houdt op de juiste hoogte en de juiste koers.

Bij een 'simulated-engine failure' wordt er verwacht dat jij het vliegtuig op een veilige wijze op de grond zou kunnen brengen zonder het gebruik je je motor! Het is dan dus de bedoeling dat je snel een keuze weet te maken en een goede plek uitzoekt om op te landen. Vervolgens vlieg je in een bepaald patroon om je uitgekozen landingsplek heen en voert een 'short approach' uit. Hierbij schat je constant in hoe ver je van de landingsplek verwijderd bent en hoe hoog je zit. Op het juiste moment moet je naar de landingsplek toe draaien, anders zit je namelijk te hoog of te laag! Tijdens deze 'emergency descent' is het ook nog de bedoeling dat je je toch al volle handen vrijmaakt om een 'emergency checklist' uit te voeren. Je probeert de motor te herstarten. (Wat tijdens de check natuurlijk nooit 'werkt', want dat zou te makkelijk zijn.)
Als je hebt gedemonstreerd dat je veilig 'had kunnen' landen, geef je 'full throttle' en begin je weer omhoog te klimmen.

Dat moet weer genoeg denkwerk geven, tenzij je uiteraard de bovenstaande, extreem tekstueel ogende stukken met letters hebt overgeslagen en meteen naar het slot bent afgedwaald.

Alvast voor alle verjaardagen die ik in September ga vergeten: Van Harte Gefeliciteerd!

Groeten uit een weer warmer wordend Arizona! Ik duik heerlijk mijn bed in, morgen weer op 3:30 uur eruit voor een first flight!