Sunsets and Sushi at Sante Monica...

                     ~~ Feel the adrenaline moving under my skin
                                              It's an addication... ~~

En zo greep ik de kans toen de opportuniteit zich voordeed. Extreem impulsief pakte in mijn tassen en stapte ik in de auto die, zonder dat ik het zelf wist, enkele dagen later dan gepland zou wederkeren.
Vanaf de appartementen zette ik vijf minuten koers naar het noorden, vervolgens de snelweg op en zes uur richting het westen. Het is een peulenschil, slechts twee keer Nederland, voordat je het doorhebt zit je in Los Angeles!

'Sunset Boulevard', één van de meest bekende straten in Hollywood. Grote gebouwen, felle lichten en maniakken die verkleed als onze lieve heers bloedeigen afstammeling Jezus Christus de straat onveilig maken, door met goedgelovige verlegen Japanse toeristen op de foto te gaan, mocht hij de concurrentie, Spiderman en Catwoman, overwonnen hebben. Amerika op zijn best! En juist dit soort leuke taferelen maken Los Angeles tot de prachtige stad die het is.

Heerlijk een dagje rondgestruind door Hollywood, langs de walk of Fame en uiteraard de Hollywood letters bezichtigd.

Vervolgens een tweede dag doorgebracht in het aan de kust gelegen Sante Monica. Geparkeerd bij de pier en vervolgens een stuk de stad ingelopen. Third Street Promenade, een uiterst vermakelijke winkelstraat gevuld met straatartiesten waarvan het talent soms ver te zoeken is, maar andere keren je ook daadwerkelijk doet stoppen, kijken en waarderen.

Aan het eind van de middag even een 'happy-hour' meepakken op het dak van de gloednieuwe mall. Als je dan van zo een prachtig uitzicht mag genieten, recht in het zonnetje, dan besef je weer even dat het allemaal veel erger had gekund...

De volgende dag het prachtige, door rijke mensen en hoge palmbomen bewoonde Beverly Hills even aangedaan. 's Avonds nog een mooie zonsondergang gezien...

Californië... Nu al heimwee naar Los Angeles... Dat is vreemd, aangezien ik Nederland hoor te missen...

Aftellen geblazen voordat ik weer op de stoep sta voor ons eigen huisje in Westwoud! En hoewel het weer daar dan diep teleurstellend zal zijn, heb ik er toch heel veel zin in!

Drie dagen geleden kwam Mats met het koninklijke plan om een boot te huren en op Canyon Lake te gaan varen. Zo gezegd, zo gedaan en op die manier gingen wij met zeven man, waarvan één vrouw, een heerlijk dagje bijkleuren. (We kunnen natuurlijk niet lijkbleek in Nederland aankomen!)

Nu nog een paar dingen af ronden hier op Falcon Field. Waarschijnlijk vlieg ik vrijdag nog op en neer naar de grote kloof ook wel bekend als de Grand Canyon! Hopelijk sneeuwt het er niet anders gaat de vlucht niet door, of raken we ingesneeuwd!

Nog één laatste plaatje van de Sante Monica pier, omdat ik eigenlijk niet zo heel veel nieuws meer heb!

Tot heel snel! (Nog minder dan twee weken, aaaaah!)

-B-

Abiding Nature's Laws

               ~~ How about no longer being masochistic

                               How about remembering your divinity

                                         How about unabashedly bawling your eyes out

                                                   How about not equating death with stopping... ~~

Vanaf zevenduizend voet hoogte naar beneden kijken. Sommige mensen zullen je voor gek verklaren, maar angst is een emotie die op dat moment niet toeslaat. In het door jou bestuurde redelijk kleine vliegtuig kijk je compleet anders naar het landschap en zo ook naar het water onder je. Van bovenaf de trillingen in een meer bekijken, het klinkt absoluut niet extraordinair en toch creëert het een bijzondere aanblik. Een simpele windstoot van bovenaf doet het meer vanuit de kern trillen en de golven verspreiden zich richting het land.

De kracht op een voorwerp is gelijk aan de impulsverandering van het voorwerp, de tweede wet van Newton. Een kleine massa met hoge snelheid die het water bereikt, in dit geval een windstoot, zorgt ervoor dat het water, een stof met een vele malen hogere massa, in beweging komt.

Traagheid, de eerste wet van Newton, zorgt ervoor dat de golf blijft bewegen in de richting van het land, alleen aangezien de lucht ook hier weerstand biedt neemt de snelheid af. Mocht de golf dan toch het land bereiken dan treedt de derde wet in werking, actie is reactie: de golf ketst af tegen het land. Een deel van de kracht wordt door de aarde geabsorbeerd, die door zijn enorme massa, gelukkig, niet zichtbaar in beweging komt. De overige kracht stuurt de golf terug richting de kern van het meer, waar de golven vervolgens weer kracht afstaan aan de golven uit tegenovergestelde richting.

                                                   (Gateway airport)

Misschien een kleine 'flashback' richting de middelbare school, maar toch iets waar ik soms nog aan denk als deze natuurwetten zichzelf bewijzen zonder dat je daar enige moeite voor hoeft te doen. Genoeg gefilosofeerd voor vandaag...

Gisteren, woensdag, was de derde vlucht op de Diamond 40. Tijd om 'steep turns' en 'stalls' te herhalen. Voor degene bij wie de betekenis is weggezakt een korte resumptie.
'Steep turns' zijn scherpe bochten waarbij de stand van de vleugels 45 graden draait ten opzichte van de horizon.

(Dit is ongeveer de stand van het vliegtuig in een normale bocht. Hierbij is de stand van de vleugels ten opzichte van de horizon ongeveer 30 graden.)

Een 'stall' is een situatie waarin het vliegtuig niet meer genoeg lift (opwaartse kracht) produceert om zichzelf in de lucht te houden en dus uit de lucht valt. Echter is het zo dat na een 'stall', het vliegtuig uit zichzelf de neus naar beneden duwt, snelheid creëert en zo weer stabiliseert. Wat ons ook weer terug brengt naar de tweede wet van Newton: Kracht = Massa maal Snelheid. Aangezien de massa van het vliegtuig, hopelijk, constant blijft tijdens het vliegen, kan alleen de snelheid ervoor zorgen dat de kracht kan veranderen. In dit geval is die kracht de lift die nodig is om te blijven vliegen. (Realiteit is dat de kracht van de motor ook nog voor lift zorgt, maar laten we het verhaal niet gecompliceerd maken.)

Ook hebben wij vandaag de tickets voor onze vlucht naar Nederland in ontvangst mogen nemen! 4 december om 08:05 worden wij in Amsterdam verwacht. Nog een paar weekjes dus!

Overigens begint de temperatuur hier nu ook goed te dalen. De maximale temperatuur is twintig graden, wat natuurlijk best lekker is. 's Avonds daarentegen is het nog maar vijf graden. Dat is het nadeel van een landklimaat: het verschil in temperatuur tussen dag en nacht verschilt als dag en nacht.

Gelukkig hebben we hier wel het voordeel dat overdag altijd het zonnetje schijnt en dat maakt het weer nog steeds zwembad-achtig.

Nog even en dan is ook dat voorbij en moet ik weer gaan wennen aan de regenbuien! Eén ding is zeker, de natuur en zijn wetten kunnen wij alleen maar gehoorzamen...

B.

Haunted Halloween

         ~~ Like a lightning bolt, your heart will blow
                                                     Cause baby you're a firework
                                                                                    Come on let your colors burst ~~

Wie denkt aan Halloween, denkt vaak aan kinderen onder een laken waarin twee gaten voor de ogen zitten, enge gedrochten, griezelfilms op tv, 'trick or treat' en pompoenen. Laat het echter aan de Amerikaanse bevolking over om de originele betekenis van deze op 31 oktober plaatsvindende feestdag compleet te verkrachten. Niettemin is Halloween een perfecte opportuniteit om jezelf eens lekker te kunnen verkleden en dat hebben wij dus ook gedaan!

Samen met de andere vier jongens uit mijn appartement hadden wij ons verkleed als de zeer mannelijke Luitenant Dangle uit Reno-911, een belabberde politieserie op Comedy Central.

Deze gewaagde outfit leverde ons een tweede prijs op in de 'kostuum-wedstrijd'! De reden van ons verlies was onmiskenbaar van racistische aard, wij vormden namelijk een duidelijke minderheidsgroepering in vergelijking met de Chinese studenten! Hoewel ik niet geheel onterecht moet toegeven dat de choreografie van onze 'dansmoves' op 'Thriller' tijdens de 'dance-off' misschien ook niet bijzonder doorslaggevend waren...

                              Vampier-meisje Sharon! Doodeng!

Ja, ja.. Het was een mooi feestje! En na dit slopende weekend weer lekker door met simmen! Nog even de laatste loodjes voordat wij op het, helaas niet door ons, misschien maar goed ook, bestuurde vliegtuig richting Amsterdam stappen. Op naar de kou... Brr...

Kijk er naar uit om iedereen weer even te zien om vervolgens in januari weer terug te gaan voor de laatste laatste loodjes en het bijkleuren van onze dan waarschijnlijk al weer onmenselijk witte huid.

Ooh! Overmorgen is het eindelijk zover! Dan ga ik weer de lucht in, dit keer in de Diamond 40! Opnieuw een vliegtuig onder controle krijgen waarna we ons gaan richten op de 'instrument-procedures.'

Keeping you posted!

B.

(P.S. Kan iemand dit aan Sinterklaas en de kerstman doormailen?)