The Last Flight In The USA: Commercial Pilot Licence Check

                            ~~ You're from a whole other world

                                               A different dimension

                                                        You open my eyes

                                                               And I'm ready to go, lead me into the light... ~~

Goedemorgen wereld! Word ik zomaar wakker onder het besef dat ik mijn 'commercial pilot license' gister heb gehaald, de laatste vlucht in Amerika heb gevlogen en hoogstwaarschijnlijk over een week op het vliegtuig richting Nederland zit! Een lichtelijke schok, want dit is de plek waar ik mij de afgelopen negen maanden toch echt wel thuis ben gaan voelen. Elke dag een perfecte gelegenheid om aan het zwembad te liggen, teenslippers aan te doen in de winter en nog steeds geen koude tenen hebben en uiteraard het 'even naar school om te vliegen'. Vooral dat laatste zal wel even wennen en afzien worden, zo zonder Diamond 42 voor je neus waarmee je even lekker mag gaan toeren!

                                        In volle glorie op Lake Havesu!

De afgelopen vluchten nog wat 'cross-country's' gemaakt, waarvan één naar Lake Havesu: een heel groot meer op de overgang tussen Californie en Arizona. De andere bracht ons naar Van Nuys, een vliegveld heel dicht in de buurt van Hollywood! Even lekker 'cruisen' met 160 knopen om 2,5 uur later te arriveren in Los Angeles, wat koekjes naar binnen te verorberen en vervolgens weer terug naar Falcon Field. Daarna zit je om 13:30 weer heerlijk bij het zwembad wetende dat je 's morgens nog Los Angeles hebt aangetikt!

Jup, ik zal het wel gaan missen al die mooie vluchten. Nu ga ik even lekker genieten van een weekje zonder stress en druk. Lekker aan het zwembad liggen en uitrusten van deze prachtige, maar barre en uitputtende werkplek!

                                        Hier gebeurt het allemaal!

Tot snel!

B.

The Twinstar: Double Power

                                         ~~ You'll never know if you'll never try... ~~


Alweer verzaak ik mijn taak door te lang te wachten met het schrijven van een verse blog. Hoewel ik de schuld daarvoor graag zou willen afschuiven door te zeggen: 'wat gaat de tijd snel!' en 'ik heb het zo druk...', kan ik alleen maar zeggen dat ik er gewoonweg geen tijd voor wilde vrijmaken. Dat terwijl er ondertussen weer zoveel gebeurt in de 'sub-urbs' van Mesa.

               Jaja, verse sneeuw in de bergen ten noorden van Mesa!

Allereerst heb ik mijn single engine class rating gehaald een aantal weken geleden! Een hele korte check, waarin het puur en alleen om de beheersing van het vliegtuig draaide. Denk hierbij aan take-off, stalls, steep turns, gesimuleerde forced landings (engine failures) en een aantal verschillende landingen.

Tijd voor het echte werk! De overstap van de goeie oude Diamond 40 naar de Diamond 42: Twinstar. Zoals de naam misschien al doet verklappen heeft dit magnifieke zweefapparaat niet alleen de normale twee vleugels, maar ook twee motoren! Dat klinkt leuk! Ironisch ook dat je het grootste deel van de tijd één gesimuleerde 'engine failure' hebt waardoor je alsnog met één motor vliegt! Hier komt echter wel iets meer bij kijken dat bij een eenmotorig vliegtuig.

 

Niet 1!

                                                                
                                                          Maar 2!

Ondertussen vordert de voorgang voorspoedig en hoef ik nog maar twee vluchten te maken op de Twinstar. Daarna is het tijd voor mijn CPL (Commercial Pilot License) check! Overigens de laatste check die ik hier in Arizona moet voltooien.

Afgelopen weekend zijn we met een selecte groep professionals gaan golfen op de Longbow golfbaan vlak bij onze appartementen. Helaas was de driving range een beetje te kort voor onze golf-kunsten en werden alle ballen mijlen ver achter de hekken geslagen. (Not!) Wel een prachtige golfbaan en het mooie is dat ieder incapabel karkas met golfclubs zonder een 'golf-license' de baan op mag om wat balletjes en daarmee ook menig stuk vakkundig gemaaid golfgras weg te rammen.

Vandaag ook weer een mooie vlucht gemaakt! Zoals ik, ondertussen, gewend ben om 4:30 A.M. naast bed staan, maar daardoor wel (bijna) altijd kunnen vliegen! De laatste tijd was er nogal een tekort aan vliegtuigen en wie het eerst op school is heeft de eerste, soms enige, keus.

Er is vandaag een koufront in opkomst en dat betekent 'slecht' weer en vaak harde wind! Vandaag was overal opwaaiend zand waar te nemen en in het noorden was er zelfs een complete 'zandmuur' die voor vertroebeld en beperkt zicht zorgde!

Nu nog even genieten van het zonnetje deze laatste twee weken, want uit betrouwbare bronnen verneem ik dat diezelfde zon in Nederland een stuk lastiger te vinden is!

B.

Love Is In The Air?

                          ~~ Just 'cause I said it
                                      It don't mean I meant it...~~

Happy Valentine's Day!

De tijd gaat razendsnel als je vijf keer per week vliegt! Voor je het weet ben je aangekomen bij je Instrument Rating check! Missie C106. Gelukkig had ik nog een heel weekend om te leren, dus wat ga je doen? Inderdaad! Even een mini-wintersport/roadtrip vakantie naar Flagstaff!

De eerste dag van de roadtrip, zijn wij; Michel, Bart en ik, ook naar Monument Valley geweest! Dit is een aantal enorme rotsen bij de grens tussen Utah en Arizona. Hier volgen (eindelijk!) een aantal foto's van onze roadtrip naar Monument Valley! Sit back, relax and enjoy!

                                                          Coyote!!!!

En dan uiteindelijk even een welverdiend drankje in Flagstaff, na een lange reis!

Je stapt in de auto op een plaats waar de zon schijnt, het 20 graden is en je iedere dag bij het zwembad gaat liggen. Twee uur later (in het geval dat je wel de directe route had genomen) stap je de auto uit en zie je dit:

Echt heerlijk genieten, weer even snowboarden, ook al is het maar voor een dagje! Beetje geïmproviseerd om een soort ski-outfit te creëren. Een trainingsbroek met een regenbroek van Bart erover. Dan een t-shirt, trui, vest en trui(een tweede ja!) aan. Sjaal om, muts op, handschoenen aan en gaan! Helaas had ik een heel slecht board waarbij een uur voordat de pistes dichtgingen, één van de bindingen besloot compleet af te breken.

Na deze mooi trip zijn wij weer terug gereden naar Mesa in onze mooie gehuurde Toyota Camry! Nog één dagje om uit te rusten en de laatste 'instrument approaches' door te kijken voordat ik op woensdag mijn IR-check zou hebben! Alleen was het rooster, of de roostermaker, maar dat laat ik in het midden, door een onbekende reden mentaal of fysiek niet in staat om mij een plaats op het rooster te schenken. De check had ik dus op donderdag!

                      Alles komt goed! =) (Sta namelijk nog op de grond!)

Donderdag lekker mijn check gevlogen. Het was wel redelijk turbulent dus dat maakte het vliegen zelf iets lastiger. Alleen de procedures gingen goed en ik had geen echte fouten gemaakt en dus geslaagd! Weer een check uit de weg! De volgende check is mijn single engine class rating en zodra ik die heb gehaald, mag ik beginnen op het volgende, tweemotorige, vliegtuig: de DA-42! Uiteraard heb ik daar onwijs veel zin in!

Afgelopen dagen had ik dan nog wat solo en dual vluchten op de Diamond 40!

En dit is het scherm waar ik mijn hele schooldag naar kijk. Rode letters zijn nooit goed!

Gelukkig is deze foto gemaakt voor het starten van de motor en dan zijn er altijd nog systemen die niet werken, wat de verklaring is voor alle rode/gele letters en kruisen.

Om jullie nog even te verwennen met een heerlijk overdosis plaatjes, volgt hier nog een fotosessie van verschillende vluchten de afgelopen maand!!!

 Landing op Yuma.

 Sunrise at Yuma.

 Het konings-matje op Tucson, waar ik op mocht uitstappen! Hoezo verwend? =)

 Intens gelukzalig moment.

 Schoolbank.

 Sunrise again.. (Ja ik heb er heeeeeeeel veel meegekregen, maar het is nog steeds bijzonder..)

 Palm Springs!

 De wind-sock op Palm Springs! =D

 'K heb 't koud...

Laatste solo op Wickenburg!

En dat was ongeveer wel wat ik hier in januari allemaal heb meegemaakt! Ik mag niet klagen. Ik heb heel erg veel mooie dingen mogen bekijken en ongelofelijk veel mijlen en uren gevlogen!

Ik ga nog even lekker door zoals ik bezig ben! Als alles meezit ben ik over een maand weer terug in Nederland!


Spread the love today! <3

B.

Special Delivery of Mangled Dutch Proverbs

           ~~ Throw yourself through every open door,
                        Count your blessings to find what you look for.
                                Turn my sorrow into treasure gold,
                                     And pay me back in kind - You reap just what you sow... ~~

Oost west, tweede thuis in Mesa, Arizona best! En wat een straf! Heb ik mij in de laatste blog toch even lelijk versproken waar ik vermeldde dat het nog geen 'zwembroek-weer' was, want blijkbaar is het prima uit te houden op de zonne-bedden naast onze 'pool' en worden wij door onszelf heerlijk in het zonnetje gezet. Weer even vitamine D reserves opbouwen die ik in de barre Decembermaand ben verloren!

Laat ik dit keer zowaar ook eens positief nieuws brengen over de 'vlieg-vordering', waar wij hier, ook al vergeten wij dat soms regelmatig zelf ook wel eens in een sporadisch vaak voorkomend lui moment, uiteindelijk voor zijn gekomen. En hoewel ik niet hoger wil vliegen dan ik kan, heb ik de afgelopen twee weken elke werkdag gevlogen, en soms zelfs twee vliegen in een klap geslagen door een dubbele missie te voltooien. Dat betekent dat de vaart er nu lekker in zit! De missies vliegen voorbij en het is aftellen geblazen naar de IR-checks. (De check waarbij wordt getoetst op het uitvoeren van op instrumenten gebaseerde procedures.) Sommige klasgenoten hebben die de komende of volgende week al, voor een aantal andere, waaronder ikzelf, zal het nog ongeveer twee weken duren.

Vannacht, of gisterochtend, welk van de twee het is, is mij niet zo zeker als twee maal twee vier is, maar laat ik het benamen als een 'inhumane' tijd, heb ik dan ook het zwaarstwegende laatste loodje gelegd in de sim. (Dat klinkt drastisch ongemakkelijk...)

Maar haastige spoed is zelden goed, zoals een wijs persoon, waarvan niemand eigenlijk zijn naam kent, ooit tegen iemand anders, ook geheel onbekend, waarschijnlijk, want dat weten we eigenlijk ook niet, heeft gezegd. Of misschien is het ook wel gewoon een vaak gebruikt spreekwoord wat eigenlijk al sinds de ellendige eeuwigheid op papier wordt gekalkt en waarvan geen mens de origine kent?

Lastig, lastig, je raakt er bijna je stuur, draad, bijl en kluts van kwijt! Over dingen kwijtraken gesproken... De laatste tijd ben ik niet uitmuntend succesvol in het behouden van persoonlijke eigendommen... Het één na het andere voorwerp verdwijnt op mysterieuze wijze! Normaal gesproken had ik een hoofd als een ijzeren pot, maar wellicht heb ik de laatste tijd een kei in mijn kop, wat ook kan verklaren dat ik er een hard hoofd in heb wat betreft het terugvinden van deze spullen.

Overigens is dat ook de reden dat er nog geen foto's bij deze blog worden geleverd, want de kaartlezer van mijn camera is vermoedelijk op een nog niet getraceerde locatie beland.

Na deze meervoudige spreekwoordelijk verkrachting gepleegd te hebben, kruip ik lekker in mijn bed!
Morgen met een klasgenoot naar Palm Springs, ik plan en vlieg de heenreis en Michel doet de weg terug!

Ik blijf voorlopig lekker vliegen! Net als de vogels die achter vogels aan voge... nee...

Groet en kus,

B.

P.S. Ja, deze tekst is doelbewust op deze manier geschreven, ik ben niet echt een schaap met vijf poten in een hooiberg aan het zoeken! (Huh?)

The American Dream Part II

                  ~~ So maybe I'm a masochist
                             I try to run but I don't wanna ever leave
                                  Until the walls are going up
                                       In smoke with all... our memories... ~~

De ene dag bevind ik mij in het koude winterse Nederland, de volgende word ik wakker in het altijd zomerse Arizona. Een strak blauwe lucht en een heerlijk verwarmend zonnetje, zoals we gewend zijn en zoals we verwachten. Echt 'zwembroek-weer' is het niet en als je de slippertjes aantrekt loopt je al gauw met blauwe tenen, maar het feit dat je je niet hoeft te wapenen met een laag 'koubestrijdende' kleding en een sjaal is al een grote overwinning voor de echte koukleumen onder ons.

Mocht het de afgelopen tijd niet zo vlot zijn gegaan met het vliegen, ziet het er nu naar uit dat we echt een snelle start gaan maken! Voor vannacht sta ik al op het rooster, mijn eerste nachtvlucht van middernacht tot 03:00 uur. De dag erna sta ik ook al ingepland, dan zelfs voor een dubbele missie! Laten we hopen dat school dit jaar wel voor een goede planning zorgt!

School en plannen? Echt een goede eerste indruk weten zij ook wel weer te verknallen als wij op het vliegveld in Phoenix staan en we niet worden opgehaald... Vandaag kreeg ik een telefoontje, hoe laat we waren aangekomen? Nou.. op de belachelijke tijd die op het ticket stond dat jullie zelf hebben geboekt en waardoor we zeven uur overstaptijd hadden op Houston! Zelfs dat was niet bekend of werd in ieder geval ontkend, maar de taxikosten van gisternacht worden vergoed.

Vandaag meteen weer even naar de Walmart! Boodschappen halen! Het is echt alsof we thuiskwamen na een lange vakantie. Heerlijk genieten van de prachtige mensen die altijd rondlopen in de Walmart. Gezonde, dunne en prachtige Amerikaanse inwoners met hamburgers in hun hand, ketchup om de lippen en een reep chocolade die uitsteekt doordat er al een gallon-fles cola in de tas is gepropt...

Ondertussen zijn we al weer helemaal ingeburgerd en kan ons leventje hier weer beginnen... Nu maar even hopen dat het binnenkort weer warm genoeg is om aan het zwembad te zonnen, want de verveling begint al wel snel toe te slaan!

Spoedig komen er foto's en vanaf nu hou ik jullie weer op de hoogte van mijn leven hier in Arizona!

Be prepared for part II!

B.

'Houston, we 'might' have a problem!'

                                          ~~ Take me away,
                                                      A secret place
                                                           A sweet escape
                                                                    Take me away! ~~

Na een flinke nacht niet slapen zijn wij begonnen aan de epische reis richting Nederland. Voor het vertrek even op de TAF (Terminal Area Forecast, een weersvoorspelling) in Amsterdam gekeken en dat zag er niet best uit! Hopen dus dat we een beetje snel kunnen landen op Amsterdam! Tot nu toe nog geen vertraging, maar als we die nog oplopen dan gebeurt dat pas bij Schiphol.
Op dit moment zit ik op Houston Airport in Texas! Lekker wat gegeten en nu wachten totdat we het volgende vliegtuig in mogen! Ondertussen al wel flink moe, dus waarschijnlijk straks lekker 9 uurtjes slaap pakken en dan hopelijk helemaal geënerveerd op Schiphol aankomen!

Nu eerst nog even genieten van een laatste heerlijke Starbucks hier in dit prachtige land!

Tot over een paar uurtjes! Ik heb er zin in!!! Ook al is het daar echt belachelijk koud! =(

B.

Sunsets and Sushi at Sante Monica...

                     ~~ Feel the adrenaline moving under my skin
                                              It's an addication... ~~

En zo greep ik de kans toen de opportuniteit zich voordeed. Extreem impulsief pakte in mijn tassen en stapte ik in de auto die, zonder dat ik het zelf wist, enkele dagen later dan gepland zou wederkeren.
Vanaf de appartementen zette ik vijf minuten koers naar het noorden, vervolgens de snelweg op en zes uur richting het westen. Het is een peulenschil, slechts twee keer Nederland, voordat je het doorhebt zit je in Los Angeles!

'Sunset Boulevard', één van de meest bekende straten in Hollywood. Grote gebouwen, felle lichten en maniakken die verkleed als onze lieve heers bloedeigen afstammeling Jezus Christus de straat onveilig maken, door met goedgelovige verlegen Japanse toeristen op de foto te gaan, mocht hij de concurrentie, Spiderman en Catwoman, overwonnen hebben. Amerika op zijn best! En juist dit soort leuke taferelen maken Los Angeles tot de prachtige stad die het is.

Heerlijk een dagje rondgestruind door Hollywood, langs de walk of Fame en uiteraard de Hollywood letters bezichtigd.

Vervolgens een tweede dag doorgebracht in het aan de kust gelegen Sante Monica. Geparkeerd bij de pier en vervolgens een stuk de stad ingelopen. Third Street Promenade, een uiterst vermakelijke winkelstraat gevuld met straatartiesten waarvan het talent soms ver te zoeken is, maar andere keren je ook daadwerkelijk doet stoppen, kijken en waarderen.

Aan het eind van de middag even een 'happy-hour' meepakken op het dak van de gloednieuwe mall. Als je dan van zo een prachtig uitzicht mag genieten, recht in het zonnetje, dan besef je weer even dat het allemaal veel erger had gekund...

De volgende dag het prachtige, door rijke mensen en hoge palmbomen bewoonde Beverly Hills even aangedaan. 's Avonds nog een mooie zonsondergang gezien...

Californië... Nu al heimwee naar Los Angeles... Dat is vreemd, aangezien ik Nederland hoor te missen...

Aftellen geblazen voordat ik weer op de stoep sta voor ons eigen huisje in Westwoud! En hoewel het weer daar dan diep teleurstellend zal zijn, heb ik er toch heel veel zin in!

Drie dagen geleden kwam Mats met het koninklijke plan om een boot te huren en op Canyon Lake te gaan varen. Zo gezegd, zo gedaan en op die manier gingen wij met zeven man, waarvan één vrouw, een heerlijk dagje bijkleuren. (We kunnen natuurlijk niet lijkbleek in Nederland aankomen!)

Nu nog een paar dingen af ronden hier op Falcon Field. Waarschijnlijk vlieg ik vrijdag nog op en neer naar de grote kloof ook wel bekend als de Grand Canyon! Hopelijk sneeuwt het er niet anders gaat de vlucht niet door, of raken we ingesneeuwd!

Nog één laatste plaatje van de Sante Monica pier, omdat ik eigenlijk niet zo heel veel nieuws meer heb!

Tot heel snel! (Nog minder dan twee weken, aaaaah!)

-B-