The pieces of my heart
I'm missing you ~~
Als je eenmaal een belofte maakt, moet je je daar ook aan houden. Vandaar dat ik jullie vandaag zal overladen met foto's. Vandaag heb ik namelijk een 3,5 uur durende vlucht gehad en waarmee kun je de tijd beter opvullen dan met foto's schieten vanuit het vliegtuig? Niets!
Bzzzz, bzzz... of Piep, piep... of 'Eén of ander zielig liedje waar je spontaan een hekel hebt gekregen omdat het betekent dat je wakker moet worden...' Ja, zo klinken de meeste wekkers als ze afgaan. Jammer dat mijn wekker vandaag zo klonk: '... ... ...' Inderdaad! Dat is het geluid van een wekker die niet afgaat! Vanmorgen besloot mijn wekker dat ik het zelf uit mocht zoeken. Om 6.30 uur schrok ik wakker! Door het licht buiten kon ik meteen zien dat het al later was dan dat het had moeten zijn, want als mijn wekker, zoals gepland, was afgegaan om 5.30 uur, dan was het nog donker geweest! De dag begon goed...
Het voordeel is wel dat je meteen klaarwakker bent en je alles opeens tien keer sneller kunt dan gewoonlijk! Met hulp van Mats ben ik toch nog op tijd op school gekomen en begon ik me voor te bereiden op de vlucht naar: Lake Havasu!
Hier zie je een aantal lijntjes op een kaart gekrabbeld: de planning naar Lake Havasu. Deze is jammerlijk genoeg een beetje buiten beschouwing gebleven tijdens de vlucht aangezien het vliegtuig dat ik vloog een GPS-systeem in zijn bezit had. Denk hierbij aan de TomTom in de auto, alleen dan zonder irritante stem en zonder dat je wegen moeten nemen die afgesloten zijn voor wegwerkzaamheden.
Nadat ik een sign-off had gekregen, (toestemming om je vlucht uit te voeren) kon de reis beginnen!
Eerst via een aantal meren:
Lake Pleasant, erg plezant!
Lake Alamo, erg... mooi ook!
Nogmaals Lake Alamo, maar nu vanuit het zijraam tijdens een bocht:
Hier nog wat mooie bergen die ik heb overvlogen:
En dan de eindbestemming: Lake Havasu!
Mooi meertje. Aan de rechterkant zie je het begin van de stad Havasu. Vervolgens vloog ik via het meer richting het vliegveld.
Als je goed kijkt kun je hier de landingsbaan van al het zand onderscheiden.
Eenmaal geland op Havasu werd ik ontvangen door een 'marshall', dat is iemand met stokjes in z'n handen die aangeeft welke richting je op moet taxiën richting je parkeerplek. Bij de parkeerplek uitgekomen en nadat de motor gestopt was, stapte ik uit het vliegtuig en kreeg meteen een flesje koud water in mijn handen gedrukt. Goddelijk op zo'n moment, want het was ondertussen alweer 102 graden Fahrenheit, dat is 39 graden Celsius.
Met het golfkarretje werd ik naar een soort lounge gereden waar ik lekker smoothies kon drinken, koekjes kon verslinden en popcorn kon eten terwijl iemand anders mijn vliegtuig bijtankte op kosten van Sabena Airline Training Center!
Niet al te lang gebleven, maar wel even lekker gezeten, want ik moest op tijd weer terug zijn op Falcon Field. Dus weer terug in de vliegende magnetron en weer de lucht in! Dit keer gewapend met een zak popcorn voor onderweg!
De business class was overigens erg leeg vandaag!
Nou, dan maar zonder passagiers terug richting Falcon Field! Lekker rustig, geen gezeur aan je hoofd en alle popcorn voor jezelf!
Al met al was het een bijzondere vlucht. Helemaal alleen zo een grote afstand afleggen via de lucht. Dan is het een tegenvaller als je daarna weer in je auto zit. Ook het besef dat dit de op één na laatste solo is ramt er hard in... Ik ga ze wel missen, die vluchtjes...
Wederom veel groetjes en hopelijk zijn de foto's naar alle tevredenheid ontvangen!
- Ben! -
GE WEL DIG Ben, wat een mooi tochtje en inderdaad wat een verantwoordelijkheid dat ze een (toch gauw) paar ton kostend apparaat aan je meegeven. En dan te bedenken dat ik al moeite het om mijn oude Passat aan je uit te lenen gezien het schade verloop aan het wagenpark hier (overigens niet alleen jouw verdienste hoor). Maar zonder gekheid, nu ik zie en begrijp welke vrijheid je hebt tijdens een solo vlucht zal het even wennen worden als je straks continue een irritante man naast je hebt die alleen zegt wat je niet goed doet. Maar ook dat hoort bij het leerproces van een verkeersvlieger in wording.
BeantwoordenVerwijderenNog vele groetjes van veel bekenden die we gister op de, overigens zeer gezellige, verjaardag van Tante Elly en Kirsten hebben gesproken. Saillant detail was de vraag wie zich moest ontfermen over de voor jou gereserveerde wereldberoemde Tante Elly appeltaart, haar gehaktballetjes en kibbeling van Ome Kees. Ik kan je gerust stellen, Ome Peter en ik hebben dit probleem opgelost!
Groetjes (speciaal van Oma die wacht op een leuke foto met je streep) en nog vele mooie vluchten en suc6 komende week met je 70 hrs check.
Pap.