Flying Beyond The Sun

              ~~Where'd you go?
                               I miss you so,
                                        Seems like it's been forever,
                                                   That you've been gone...~~

Ik niet kan zeggen dat mijn leven hier ook maar enige vorm van een sleur heeft aangenomen, sterker nog, die kans bestaat niet met het onregelmatige leven waarin ik en de meeste studenten hier op dit moment verkeren. Toch zijn er dingen die je zat raakt en dingen die geweldig blijven om te doen. Eén van die dingen in de categorie 'nooit-genoeg' zijn de solo-missies. But let's not get ahead of ourselfs and start with the beginning...

Enkele dagen geleden vloog ik voor de eerste keer met mijn nieuwe toegewezen gekregen instructeur. Verbaasd? Waarschijnlijk niet meer dan ikzelf, want dit soort trucage blijft ook voor mij keer op keer een verrassing. Natuurlijk was ik ervan bewust dat ik een nieuwe instructeur zou krijgen zodra ik de simulator aandeed, maar aangezien dat nog niet het geval was, schrok ik toen ik op mijn rooster keek en een vreemde naam zag staan. Niet dat het rampzalig is, zoals later ook bleek, maar toch netjes dat je er even bericht van krijgt!

Ingeroosterd om vier uur middags, nooit echt een pretje, maar gelukkig begint de zon dan langzaam naar de Aardrand te zakken en neemt daarbij, godzijdank, ook de torenhoge woestijn-temperaturen met zich mee. Moederziel alleen zat ik op dispatch op deze mooie zaterdagmiddag. Het enige vliegtuig dat in de lucht hing, was de gene die mij was aangewezen. Echter toen dit wonderbaarlijk mooie vliegapparaat op de grond was teruggekeerd kwam uit de radio bij dispatch onder andere het volgende geluid: 'We're going to squawk archer 961WG.' ('Squawken' is de term die hier wordt toegepast als een vliegtuig op wat voor manier dan ook niet goed functioneert en moet worden nagekeken.)

Daar ging mijn vliegtuig! Dit houdt onder andere in dat je een nieuwe Mass & Balance moet invullen, dit in verband met het variërende gewicht tussen de verschillende Archers. Gelukkig was voor de rest niemand aan het vliegen en kon ik meteen een ander vliegtuig krijgen. Tijdens de 'walk-around' deed de 'stall-warning' het echter niet en om een lang verhaal kort te maken: het vliegtuig mag dan niet de lucht in! Nog een 'squawk', deze keer van mijzelf.

Vliegtuig nummer drie! Gelukkig was hier niets mis mee en slechts een uur later dan gepland ging ik dan toch nog de lucht in. Dankzij deze vertraging heb ik dan wel mijn eerste nachtvlucht en nachtlanding mogen uitvoeren! Even wennen, want de gehele aankomst ziet en compleet anders uit tijdens de afwezigheid van de zon. Gelukkig ging het allemaal goed en heb ik mijn eerste nachtlanding in mijn logboek mogen noteren!

Vandaag mocht ik nog een solo vliegen, deze ging richting Yuma, een vliegveld dat zich slechts zeven mijl ten Noorden van de Mexicaanse grens bevindt. Dit was het grootste veld waar ik tot dusver heen ben geweest en heeft vier landingsbanen. Een heel gepuzzel, wat uiteraard van te voren is gebeurd zodat je dat niet allemaal op het laatste moment hoeft te doen! Zonder al te veel problemen vloog ik naar Yuma, een vlucht van ongeveer anderhalf uur heen en ook weer anderhalf uur terug, waarbij op Yuma ook nog even getankt moest worden. Eerst kreeg ik een klaring voor 'runway 26', die werd later echter ingetrokken en verandert naar 'runway 17'. Een plotselinge wijziging die niet al te veel problemen veroorzaakte en de aankomst eigenlijk alleen iets interessanter en ook ingewikkelder maakte.

                                      (Airport diagram van Yuma)

Al met al was het een leuke vlucht en ben ik blij dat ik deze locatie midden in de woestijn nog even heb aangetikt.Hopelijk zorgt deze tekst voorlopig weer voor enige verzadiging in het regenachtige en koude Nederland!

Heel veel groetjes, ik doe mijn best om wat foto's te schieten voor de volgende blog! (Waarschijnlijk helpt het als ik volgende keer de geheugenkaart in het fototoestel stop!)