Gisteren was het zover! Mijn laatste vlucht op de Archer werd voltooid. De laatste '1.3 hobbs-uren', wat gelijk staat aan één uur en achttien minuten, werden ingevuld door nog twee 'ILS approaches' uit te voeren op een vliegveld in de buurt, genaamd Gateway. Hierbij volg je een zeer precieze daling richting de landingsbaan waarbij je zowel lateraal als verticaal begeleid wordt. Nadat ik terug was gekomen op thuisbasis Falcon Field moest ik nog elf minuten rondrijden in de kokende magnetron, aangezien het hier nog steeds tweeënveertig graden is, om ook die laatste paar minuten te maken, al dan niet 'taxiënd'.
Conlusie? Ik kan nu zeggen dat ik alle uren op de Archer heb gemaakt!
Tijd voor de volgende stap dus! De Diamond 40. Echter duurt het nog even voordat ik 'actual' mag vliegen, want de eerste uren die geoefend worden op dit toestel, vinden plaats in een simulator. Hier begin ik vannacht mee. En met vannacht bedoel ik die tijd die je eigenlijk gebruikt om te slapen. Mijn eerste simsessie is namelijk op vrijdag/zaterdag-nacht van één- tot vijf uur. Er zijn vast wel enkele studies te raadplegen op het internet die conformeren dat de hersenactiviteit van de gemiddelde negentienjarige student, op vrijdagavond tussen één- en vijf uur 's nachts, zich beneden enig bruikbaar niveau bevindt.
Af en toe wordt die motivatie toch echt wel tot het uiterste getest, maar als je dan weer van dit soort mooie plaatjes ziet, dan houd ik het wel weer een tijdje vol...
Aanschouw de Diamond 40. Deze behoorlijk moderne eenmotorige vleugeldragende plastic badkuip is het toestel waarmee ik de komende tijd mag vliegen, zowel in simulator als in de echte versie. En ik moet zeggen: 'ik heb er behoorlijk veel zin in!'
Hier nog een prachtig gedigitaliseerde illustratie van mijzelf op de Diamond 40. =)
En voor de ongelovige vaders die deze blog in de gaten houden:
Doet hij gewoon even! Hoppa, alsof het niets is! Even soepeltjes het oliepeil peilen. Goh, die vader moest eens weten hoe ongelofelijk handig die zoon van hem wel niet is geworden...
Zoals jullie wellicht al hebben opgemerkt, heb ik geen legio mooie verhalen om te delen vandaag. Wie weet komt er binnenkort wel weer een echt spannend avontuur die kant op wat jullie allen versteld doet staan... Tot die tijd, wens ik jullie wederom een werkelijk waar, wonderschoon en werkeloos weekend toe!
Stay tuned...
To be continued...
*Spannend deuntje*
Ongeloof, verbazing, verwondering en vooral trots ben ik als vader op de prestatie van deze zoon. Nee, niet het vliegen en dat beetje theorie of zijn vindingrijkheid om leuke uitjes voor zichzelf (en anderen) te regelen teneinde de flexibiliteit van de in het kader van zijn studie verkregen creditcard te testen. Nee, niks van dit alles staat in contrast tot het geheel zelfstandig kunnen oliepeilen!
BeantwoordenVerwijderenJa, de uitwerking van voortdurende bedreigingen, doemscenario’s etc. hebben er kennelijk toe geleid dat er van de verplichte technische verrichtingen van preventief onderhoud aan de privé voertuigen iets belangrijks is blijven hangen, nl. oliepeilen.
Ik ben trots op deze knul die het zeker nog ver gaat schoppen.
Ga zo door Ben en maak je hemd niet vuil.
Gr. Pap